เครือข่ายคุ้มครองผู้บริโภคภาคใต้

การดำเนินงานคุ้มครองผู้บริโภคในระดับจังหวัด  นำโดยสถาบันการจัดการระบบสุขภาพภาคใต้  มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์  ไม่สามารถดำเนินงานให้บรรลุเป้าหมายได้  หากไม่มีกัลยาณมิตรจากองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นเข้ามาช่วยกันทำงาน    องค์การบริหารส่วนตำบลท่าข้าม เป็นเพื่อนร่วมทางที่เข้ามีส่วนร่วมคิด  ร่วมทำงาน  และผลักดันให้เกิดการดำเนินงานคุ้มครองผู้บริโภคในระดับชุมชน  ซึ่งหากใครขับรถผ่านหน้าที่ทำการ  อบต. ก็จะเห็นป้าย “ศูนย์พิทักษ์สิทธิคุ้มครองผู้บริโภคตำบลท่าข้าม”  ซึ่งปลัดนิธิ  พันธ์มณี  ได้วางแนวทางการทำงานโดยการแต่งตั้งคณะกรรมการศูนย์พิทักษ์สิทธิผู้บริโภค  จำนวน  11  ท่าน  และอนุกรรมการด้านพิทักษ์สิทธิผู้บริโภคจำนวน  11  ท่าน  ซึ่งบทบาทการทำงานของคณะกรรมการมีความแตกต่างกันไป  กล่าวคือ  คณะกรรมการศูนย์พิทักษ์สิทธิคุ้มครองผู้บริโภคมีบทบาท  จัดทำแผนพัฒนาศักยภาพของศูนย์และบุคลากร  การรับเรื่องราวร้องทุกข์เกี่ยวกับผู้บริโภค  ดำเนินการไกล่เกลี่ยเบื้องต้นหรือส่งต่อเรื่องไปยังหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง  นอกจากนี้สามารถแต่งตั้งอนุกรรมการ เข้ามาช่วยเหลือในการทำงานรับเรื่องราวร้องทุกข์ และดำเนินการไกล่เกลี่ยเพื่อพิทักษ์สิทธิผู้บริโภค

20  สิงหาคม  2552  สจรส. มอ. ได้แลกเปลี่ยนและร่วมหาแนวทางการทำงานกับตำบลท่าข้าม  ซึ่งปลัดนิธิ  พันธ์มณี  ได้กล่าวถึงแนวคิดเรื่องการคุ้มครองผู้บริโภค  ที่ฟังแล้วทำให้เรายิ้มเหงือกบาน  กับคำอธิบายของท่าน  โดยมีเนื้อหาว่า  “หากเราไปซื้อมือถือเครื่องหนึ่งเกือบหมื่น มาใช้ไม่กี่วันเสีย  หรือ ซื้อทีวีมาใช้มีแต่เสียงไม่มีภาพ  เราจะทำอย่างไร  เรียกร้องไหม  ถ้าไปเรียกร้องแล้วพนักงานบอกว่าผู้จัดการไม่อยู่ไปต่างประเทศ  3  ปีกว่าจะกลับ  เราก็คงต้องถอดใจ ไม่อยากดำเนินการต่อ  แต่ถ้าเกิดรูปแบบการพิทักษ์สิทธิในชุมชน ที่มีกรรมการ  เราก็สามารถนำเรื่องที่เกิดขึ้น  นำเอกสาร มาให้กับกรรมการซึ่งเป็นตัวแทนเราในการเรียกร้อง  ซึ่งการที่ผู้บริโภคคนเดียวจะต่อสู้เพียงลำพังกับห้างใหญ่โต ก็อาจจะยาก  แต่ถ้าเราทำในรูปเครือข่าย  เช่น  ศูนย์พิทักษ์สิทธิ ส่งเรื่องไปก็อาจจะได้รับการแก้ไขหรือถ้าท่าข้ามส่งไปแล้วเรื่องไม่คืบหน้าเราก็สามารถส่งต่อเรื่องไปยังศูนย์พิทักษ์ของ สจรส. ให้เข้ามาช่วยอีกแรงเรื่องของเราก็อาจได้รับการแก้ไขจาก  3  ปี  อาจเป็น 3  วัน  บริษัทก็อาจจะเปลี่ยนสินค้าให้เรา  ซึ่งกระบวนการนี้เขาเรียกว่าการต่อรองทางการค้า นอกจากนี้ปลัดนิธิ ยังยกตัวอย่างต่อในเรื่องอาหาร  เช่น เขียงทำอาหาร  ซึ่งหากผู้บริโภคเห็นว่าผู้ประกอบการทำอาหารไม่สะอาด  ผู้บริโภคจะพูดก็กลัวผู้ประกอบการจะหมั่นไส้  ผู้บริโภคก็นำรื่องราวมาบอกแก่กรรมการศูนย์พิทักษ์สิทธิ กรรมการซึ่งเป็นตัวแทนของศูนย์พิทักษ์สิทธิสามารถใช้บทบาทตรงนี้เข้าไปบอกกล่าวให้ผู้ประกอบปรับปรุง  โดยใช้วิธีสมานฉันฑ์ หาข้อตกลงร่วมกัน  ก็สามารถทำให้คนในชุมชนได้กินอาหารที่ถูกสุขลักษณะ  หรือแม้แต่มันทอดของตำบลท่าข้ามที่กำลังขึ้นชื่อ เราก็พยายามบอกว่า อย่าใช้น้ำมันทอดซ้ำนะ ต้องให้ความสำคัญกับสุขภาพคนกิน นี่ก็ถือว่าเป็นเรื่องหนึ่งที่ต้องคุ้มครองผู้บริโภค