ดิฉันได้พาคุณแม่ไปหาหมอที่โรงพยาบาลม.อ.หลายครั้งแล้ว และครั้งล่าสุดเป็นครั้งที่เกิดเรื่อง ดิฉันพาแม่ไปพบคุณหมอตามนัด คุณแม่ดิฉันเป็นคนคิดมากและวิตกกังวลอยู่แล้ว ทันทีที่เข้าไปสีหน้าท่าทางของหมอท่านนี้ก็ไม่ค่อยดีนัก ดิฉันกับแม่ก็เข้าไปนั่งและสวัสดี หมอท่านนี้ก็พิมพ์อะไรไม่รู้ดูยุ่งเหยิงจนเวลาผ่านไปสักครู่นึงโดยไม่มีการสนทนาใดๆ สักพักหมอท่านนี้ก็หันมาถามคุณแม่ดิฉันเกี่ยวกับประวัติการรักษา(แต่พูดมั่วฟังไม่รู้ความ) แม่ของดิฉันก็ไม่เข้าใจคำถาม และพยายามอธิบายจากนั้นหมอท่านนี้ก็ชักสีหน้าและขึ้นเสียงใส่ดิฉันและแม่ แม่ดิฉันตกใจมาก และคำพูดของหมอท่านนี้ก็แย่มาก ทั้งน้ำเสียงและท่าทาง(พูดแบบตะหวาดเสียงดังมากกก)จนฉันเองก็ตกใจ คุณแม่ของดิฉันที่เป็นผู้ป่วยเจอคำพูดของคนที่เป็นหมอไม่ใช่หมอธรรมดานะเป็นถึงอาจารย์หมอแล้วอ่ะ แต่ทำไมคุณมีจรรยาบรรณวิชาชีพของคุณแค่นี้เองอ่ะ พูดไม่เห็นอกเห็นใจคนไข้เลย และไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้เลยเหรอ? ดิฉันทราบนะคะว่าคุณเป็นหมออ่ะแต่คุณก็ต้องให้เกียรติคนไข้ด้วย เห็นอกเห็นใจกันบ้าง ถ้าหากเขาสบายดีเขาคงไม่มาหาคุณหรอกค่ะ แล้วจากนั้นก็ยื่นเอกสารให้ดิฉันและบอกว่าเอาไปให้พยายบาลไปแล้วพยาบาลเขาบอกเองว่าต้องทำไงต่อ (คำพูดแบบไร้สิ้นเยื่อใย)
ตลอดระยะเวลาการรักษาที่ผ่านมาทุกคนั้งที่เข้าพบหมอคนนี้ไม่เคยได้รับคำอธิบายหรือคำปรึกษาใดๆทั้งสิ้น ทุกครั้งที่เข้ามาแทบไม่มีบทสนทนากับคนไข้เลย เหมือนแค่ทำส่งๆอ่ะไม่ใยดีอะไรทั้งสิ้น ใช่สิ้คะคนไข้คนนี้ไม่ใช่แม่คุณสิ่นะคะ
สุดท้ายนี้ดิฉันอยากจะถามว่าถ้าเราจะปฏิเสธการรักษากันหมอคนนี้แล้วได้ไหมคะ ขอเปลี่ยนหมออะค่ะ ไม่ไหวจริงๆ จากที่สภาพจิตใจแย่อยู่แล้วเจอหมอ…แบบนี้ก็ไม่ไหวค่ะ