เครือข่ายคุ้มครองผู้บริโภคภาคใต้

นั่งรถสายมีนบุรี-รังสิตเหมือนกันขึ้นจากแฟชั่นเวลาประมาณ4ทุ่มกว่าของวันที่31/10/2015จำป้ายทะเบียนไม่ได้เพราะมันไม่ให้ดูมันจะเอาเรื่องให้ได้ตอนที่ขึ้นไม่ได้คิดอะไรไม่รู้ใครขับเพราะมันดึกแล้วก็อยากถึงบ้านเร็วๆตอนที่นั่งอยู่สังเกตเห็นคนอื่นเขามองเห็นคนขับเขาก็ไม่ขึ้นเริ่มเอะใจแต่ก็ยังไม่ลงสุดท้ายรถออกจากแฟชั่นมีแค่3คนเป็นผู้หญิงหมดมีผู้หญิงคนนึงขอลงบางชันคนนั้นเขาคงไม่พอใจกับพฤติกรรมของมันเหมือนกันแล้วใจก็เฝ้าาวนาขอให้มีคนลงหลังเราด้วยเถอะใจเริ่มไม่ดีแล้วมันก็ถามว่าลงไหนหนูก็เลยบอกว่าเทคนิคมีนส่วนพี่อีกคนบอกว่าจตุจักร2พอถึงไฟแดงเราเลยบอกมันว่าขอเปลี่ยนจากเทคนิคลงซ.5ได้มั๊ยค่ะถัดจากเทคนิคไปเห็นว่ามันดึกแล้วทางค่อนข้างมืดปกติก็จะขอลงแบบนี้มันบอกว่าทำไมน้องเดินไม่ไหวหรอ?เราเลยบอกว่าอ้อเดินไหวค่ะถ้างั้นไม่เป็นไรจอดเทคนิคก็ได้ค่ะในใจเริ่มไม่พอใจไอ้นี่แล้วมันก็เลยบอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวไปส่งไม่เห็นมืดตรงไหนเลยพวกแฟ่นนี่ชอบอ้างกลัวโจรปล้นบ้างจี้บ้างเดี๋ยวกูจัดการตบให้คว่ำเลยไอ้พวกนี้ชอบโน่นนี่นั่น.....มันด่าเยอะเอ่อคือคิดในใจกูจ่ายตังค์มึงนะไม่ได้ขอนั่งฟรีพอลงมาพี่คนสุดท้ายก็มองหน้าเราประมาณอยากลงด้วยแล้วพอปิดประตูก็จะจดทะเบียนเชื่อมั้ยมันไม่ยอมขับออกไปเพราะรู้ว่าเราจะจดวินมอไซค์พวกทั่กินข้าวที่ปากซอยก็มองดูรู้ว่าถ้าเรายืนต่อไอ้นี่คงลงมาฒ่าเราแน่เลยไม่ได้ลูกยังเล็กอยู่ก็เลยหันหลังเดินเข้าซอยมันค่อยขับไปสุดท้ายไม่มีเลขทะเบียนมีแต่หน้าคนขับลอยเต็มหน้าเลยผอมๆดำๆมีรอยสักเต็มตัวผมบ๊อบคล้ายผู้หญิงยักโศกเหมือนขี้ยาเคยเจอมันไปขอใบกระท่อมอีกคันเมื่อก่อนที่เคยนั่งสายนี้ไปทำงานตอนกลางวัน

เลขทะเบียน14-3698กทม. พขร.สั่งให้เข้าไปนั่งแถวหลังสุดซึ่งมีผดส.แล้ว3คนโดยให้นั่งช่องว่างที่ถอดเบาะออก อีกทั้งยังข้างคนขับมีผดส.อีก2ท่านรวมผดส.ทั้งหมด15คน แล้วยังมาว่าเราอีกว่าไม่ใช่รถส่วนตัวไม่เข้าไปนั่งตามที่เขาสั่งอีก