เมื่อ เดือนตุลา 55 ที่โรงพยาบาลควนกาหลง จังหวัดสตูล ที่ผ่านมาพี่สาวไม่สบายปวดท้องมาก ครั้งแรกก็ฉุกเฉินไปก็ไม่มีหมอไปนอนห้องฉุกเฉินอยู่ประมาณ 3-4 ชม โดยพยาบาลได้ฉีดยาแก้ปวดให้ แล้วก็ได้กลับมานอนต่อที่บ้าน วันรุ่งขึ้นอาการพี่สาวยังไม่ดีขึ้นเลยไปโรงพยาบาลอีกครั้ง พี่สาวก็นั่งรถเข็นของโรงพยาบาล สักพักหนึ่ง ก็เข้าพบ หมอรัชนี ประโยคแรกที่หมอพูดคือ เจ็บแค่นี้ทนไม่ได้หรอ พูดแบบไม่น่าจะเป็นหมอที่พูดกับคนไข้ พูดเหมือนกันนักเลง เขี้ยวหมากฝรั่งไปซักอาการไป บอกให้พี่สาวลุกจากรถเข็นไปขึ้นเตียงตรวจบอกให้หนูไม่ต้องช่วย หนูเลยพูดออกไปว่า คนไข้ปวดท้องจนตัวงอ จะให้ลุกเองได้ไง พอขึ้นไปนอนบนเตียงก็กด เคาะ ท้องพี่สาวประมาณว่าเปนไส้ติ้ง หรือป่าว เคาะ กด อยู่หลายรอยมา พี่สาวปวดมากเลยบอกว่าไส้ติ้งนะไม่มีผ่าแล้ว แกก็เลยบอกให้ไป เอกซเรย์ แล้วนอนรออยู่ที่ห้องฉุกเฉิน แล้วแกจะมาตรวจ พี่สาวนอนรอ ตั่งแต่ 9กว่า-13:00 น.พยาบาลห้องฉุกเฉินก็ฉีดยาให้ หนูก็เอาฟิล์มเอกซเรย์ไปให้หมอดู แต่แกก็ไม่ให้ญาติเข้าไปฟังว่าเป็นอะไรระหว่างนั้นประมาณเที่ยงหนูก็เห็นหมอคนนั้นเดินไปกินข้าว หนูก็ไปถามพยาบาลว่าตกลงว่าจะให้พี่นอนอยู่ยังงี้หรอ นอนรออะไร หมอก็ไม่มาตรวจ พยาบาลก็โทร ถามหมอ หมอก็เขียนใบสั่งยามา หนูก็ไปเอายาอย่างงงๆ ตกลงว่า พี่สาวปวดท้องเป็นอะไร วินิฉัยโรคก็ไม่ได้ ให้ก็แต่ยาแก้ปวดมา พูดจาก็แย่มาก บางครั้งก็มีคุยโทรศัพท์ไปด้วยตรวจไปด้วย แย่ที่สุด อยากจะให้ช่วยดูแลด้วยจิงๆๆ