เครือข่ายคุ้มครองผู้บริโภคภาคใต้

การใช้ชีวิตประจำวันที่เปลี่ยนแปลงไป  วิถีชีวิตที่ทันสมัยขึ้น  การบริโภคแบบเดิม ๆ ที่หาดูได้ยาก และการปรับเปลี่ยนการบริโภคซึ่งแม้กระทั่งน้ำดื่มที่มาหล่อเลี้ยงชีวิต จากเดิมที่วิถีชีวิตคนไทยที่ดื่มน้ำจากบ่อดิน ก็พัฒนาขึ้นมาเรื่อย ๆ เป็นน้ำบาดาล  น้ำประปา น้ำดื่มบรรจุขวด  ซึ่งก็เข้าใจว่าเป็นเพราะความสะดวก ความรู้สึกที่คิดไปเองว่าสะอาดปลอดภัยกว่ากัน
      จนปัจจุบันพัฒนาเป็นน้ำดื่มแบบบรรจุขวด หรือสะดวกเข้าไปอีกก็เป็นน้ำดื่มแบบตู้หยอดเหรียญ  ที่นำภาชนะไปกดเอา  ซึ่งตกราคา ลิตรละ  1 บาท หลายคนเข้าใจว่าสะอาดอาจเพราะมั่นใจว่ากว่าจะเป็นตู้หยอดเหรียญน่าจะมีขั้นตอนการประกันคุณภาพแล้ว ปลอดภัยอย่างแน่นอนแต่หารู้ไม่ว่าความปลอดภัยที่คิดเอาเองนั้น  อาจแฝงไปด้วยภัยอันตรายที่เรามองไม่เห็น    หลายครั้งที่มีการถกกันถึงเรื่องของน้ำดื่ม  แต่ก็ยังไม่มีการถกกันอย่างจริงจังอาจเป็นแค่ความระแวดระวังของผู้บริโภคที่พยายามหาทางออกเรื่องของน้ำดื่มที่ดีที่สุดสำหรับตัวผู้บริโภคเอง  ที่คิดว่าจะบริโภคน้ำดื่มแบบไหนให้ปลอดภัย       จนกระทั่งมีการตรวจพบปัญหาการปนเปื้อนของเชื้อโคลิฟอร์ม อีโคไลน์  และสาหร่ายสีเขียว ของน้ำดื่มตู้หยอดเหรียญ(จากการสำรวจของมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ  และหน่วยตรวจสอบเคลื่อนที่ของสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา) เป็นอันให้ถกกันถึงเรื่องของน้ำดื่มบรรจุขวดและน้ำดื่มแบบตู้หยอดเหรียญว่าใครเป็นผู้ดูแลเรื่องมาตรฐานความสะอาด  ปลอดภัย    แน่นอนน้ำดื่มบรรจุขวด  (น้ำเพื่อการบริโภคในภาชนะที่ปิดสนิท)  อยู่ในความควบคุมดูแลของสำนักงาน-คณะกรรมการอาหารและยา (อย.) แต่ก็ยังมีน้ำดื่มบรรจุขวดบางรายที่ลักลอบผลิตโดยไม่ได้ผ่านการตรวจสอบจากทางสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา(อย.)  นั่นก็เป็นเพียงบางราย
      ที่น่ากังวลก็คือน้ำดื่มตู้หยอดเหรียญนี่สิ ! .ใคร หน่วยงานใดเป็นผู้รับผิดชอบ  เนื่องจากน้ำดื่มตู้หยอดเหรียญเป็นธุรกิจที่กำลังแข่งขันกันสูงมาก  มีผู้ประกอบการหลายราย ซึ่งผลิตตู้กดน้ำภายใต้แบรนด์ต่าง ๆ และจำหน่ายให้กับผู้ประกอบการรายย่อยที่ซื้อตู้น้ำเหล่านี้มาจากบริษัทผู้ผลิต  แต่ก็ยังไม่มีการรองรับว่าตู้น้ำแบรนด์ไหนบ้างที่ผ่านการตรวจสอบและผ่านมาตรฐานในขณะที่ผู้ผลิตภายใต้แบรนด์ต่าง ๆออกมาขอให้ภาครัฐเข้ามาตรวจสอบและรองรับว่าตู้ใดผ่านมาตรฐาน ในการสร้างความเชื่อมั่นให้กับผู้บริโภค  เพื่อการแข่งขันกันทางการตลาด
      ซึ่งตู้น้ำหยอดเหรียญที่จำหน่ายให้กับผู้ประกอบการแต่ละรายที่มีวางกันอยู่เกลื่อนเมืองนั้น  บางบริษัทมีทีมงานดูแลเครื่องหลังการขายให้กับผู้ประกอบการ  เป็นที่ทราบกันในกลุ่มผู้ประกอบการดีว่าสิ่งที่จะทำให้คุณภาพน้ำเปลี่ยนแปลงคือ  การดูแลรักษาตู้ หากตู้น้ำหยอดเหรียญเครื่องใดถูกละเลย  น้ำที่ได้จะอันตรายกว่าน้ำประปาเสียอีก  ก็เป็นเรื่องที่ถกกันอยู่ว่าใครจะเป็นผู้ดูแล รับผิดชอบ ดูแลตู้  ระหว่างผู้จำหน่ายหรือผู้ประกอบการที่ซื้อตู้มา ในส่วนของผู้จำหน่ายออกมาบอกว่า การดูแลของทีมงานเป็นเพียงการดูแลหลังการขายเท่านั้น  ซึ่งก็จะดูแลเรื่องของอุปกรณ์ อะไหล่ชำรุด การเปลี่ยนไส้กรองในระยะเวลาที่กำหนด  ซึ่งหากเกิดปัญหาผู้ประกอบการต้องแจ้งให้ทีมงานไปทำการซ่อมแซมบำรุงและ ตรวจสอบ เปลี่ยนไส้กรอง เพราะหากเครื่องเกิดปัญหา หรือไม่เปลี่ยนไส้กรองตามกำหนดเวลา ก็จะมีผลต่อคุณภาพน้ำที่ออกมา
      ส่วนเรื่องคุณภาพน้ำเป็นความรับผิดชอบของเจ้าของผู้ที่ซื้อตู้ไปวางในแต่ละพื้นที่  ที่จะต้องดูแลเรื่องของความสะอาด และการเปลี่ยนอุปกรณ์ตามกำหนดเวลา  แต่เราซึ่งเป็นผู้บริโภคน้ำดื่มจากตู้นี้ล่ะ!!  จะรู้หรือไม่ว่าผู้ประกอบการคนใดดูแลบำรุงรักษาตู้ดีแค่ไหน  ผู้จำหน่ายใช้วัสดุอุปกรณ์ที่เหมาะสมเพียงใด  ผู้บริโภคคงจะทำอะไรได้ไม่มาก  นอกจากจะมีวิธีการตรวจสอบเอาเองว่าตู้ไหนได้รับการดูแลดีหรือไม่  โดยการสังเกตดูตรงท่อปล่อยน้ำว่ามีตะไคร่น้ำขึ้นหรือไม่  ฝาตู้ที่อยู่ในสภาพดี ปิดสนิทเพื่อป้องกันแมลงและฝุ่นละออง  ฐานวางที่ไม่มีตะไคร่น้ำมาจับ และการวางตู้ในที่ถูกสุขลักษณะ  เช่นไม่วางใกล้ถังขยะ  แต่ในส่วนเรื่องของคุณภาพน้ำ มาตรฐานตู้คงต้องฝากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเข้ามาดูแลตรวจสอบ  แล้วหน่วยงานไหนบ้างที่ต้องเข้ามาดูแล  คงต้องฝากให้ผู้บริโภคนำไปขบคิด  เรียกร้องหาทางออกกันเองอีกแล้ว

อ้างอิงบทความจาก ฐานเศรษกิจ  5 ต.ค.50 ,  เวปไซด์กรุงเทพธุรกิจ 26 ก.ย.50

โดย.. อัญชิษฐา  พรหมอินทร์ โครงการบริโภคเพื่อชีวิต สงขลา