เครือข่ายคุ้มครองผู้บริโภคภาคใต้

สภาผู้บริโภคจังหวัดสงขลา ครั้งที่ 2

แม่ “คุณ..คุณ ทำไมไฟหม้อข้าวไม่ติดมาดูหน่อย” เสียงดังจากในครัวบอกพ่อบ้าน
พ่อ “ซึ่งตะโกนกลับไปว่า ลองเปิดไฟดูก่อนติดหรือเปล่า เผื่อฟิวส์ขาด”
แม่ “ไม่ติด! ฉันว่าโดนตัดไฟหรือเปล่า พ่อไปจ่ายค่าไฟหรือยัง” พ่อ “ยังไม่เห็นบิลเลย ..เดี๋ยวออกไปดูมิเตอร์ก่อน ไม่นานก็ได้ยินเสียงพ่อบ้านโวยวาย เฮ้ย! ใครยกหม้อไฟไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วคืนนี้จะทำงานส่งเค้าทันมั้ยเนี่ย .....” ลูกหญิง “อ้าว..หนูก็ต้องสอบพรุ่งนี้ก็ไม่ได้อ่านหนังสือพอดี” ลูกชาย “ผมก็ต้องทำรายงานส่งครู” “แล้วนี่จะได้ทำกับข้าวหรือเปล่า” แม่บ้านบ่นส่งท้ายก่อนที่ทุกคนจะหาทางออกกระจัดกระจายออกนอกบ้านคนละทิศคนละทาง

นี่ เป็นเพียงตัวอย่างแต่คงไม่ง่ายนักสำหรับบางครอบครัว เมื่อต้องประสบปัญหาเช่นเดียวกัน ข้าพเจ้าพบว่าได้พูดคุยกับหลายคนที่มีประสบการณ์โดนตัดมิเตอร์ไฟฟ้า (จริง ๆ แล้วจะเขียนว่าหม้อเฉย ๆ ก็ถูกติงอยู่บ่อย ๆ ไม่รู้เพราะอะไร)

บางรายบอกว่ามีอยู่บ้านนึงต้องใช้เครื่องปั้มออกซิเจนผู้ป่วยในบ้านถึงกับขาดออกซิเจนเสียชีวิตเลยทีเดียว(ยังไม่ยืนยันว่าเป็นเรื่องจริงแต่ก็เป็นประเด็นที่น่าสนใจ)

มีอยู่หลายรายที่บอกว่าเห็นอยู่คาตาว่ากำลังถูกตัดมิเตอร์ ทั้งที่เพิ่งไปจ่ายกับเคาน์เตอร์เซอร์วิสพร้อมค่าปรับแล้ว เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าต้องตัดเพราะยังไม่ได้มีการแจ้งเปลี่ยนแปลง เจ้าของบ้านก็ถึงกับงงว่าแล้วไอ้เคาน์เตอร์เซอร์วิสนี่ใครเป็นคนอนุญาต ให้ทำการแทนได้ ไม่ประสานงานกับการไฟฟ้าหรอกหรือ ถ้านับว่า ติดเสาร์ – อาทิตย์ ก็ไม่ต้องมีไฟฟ้าใช้ไป 2 วัน 2 คืน เป็นสำนักงานหรือบ้านใครก็ต้องเดือดร้อนแน่นอน จะร้องเรียนให้พระเจ้าช่วยกล้วยทอดที่ไหนดี

แล้ว ผู้บริโภคมีทางเลือกกี่ทาง แน่นอนทางที่หนึ่ง ช่วยตัวเอง (อย่าคิดมาก) ข้าพเจ้าหมายถึงไปร้องเรียนการไฟฟ้าโดยตรง

เหอะ ๆ ๆ ข้าพเจ้าได้ยินเสียงหัวเราะ เยาะเย้ยอย่างเย็นชา พร้อมความคิดที่ดังออกมาของท่านผู้อ่าน บางคนว่าตื่นซะทีข้อนี้เค้าเรียกว่าทางเลือกที่ศูนย์

ไม่เป็นไรข้าพเจ้าไม่หมดความพยายามที่จะเป็นผู้แนะนำทางเลือกที่สอง ร้องเรียน สคบ. ชักเข้าท่าบ้างไหม หน่วยงานนี้เค้าเรียกว่าสำนักงานคุ้มครองผู้บริโภค เสียงแว่วของท่านผู้อ่านผ่านเข้าหูซ้ายทางเลือกนี้เรียกว่าทางเลือกที่ศูนย์จุดศูนย์ศูนย์ ทางคณิตศาสตร์แปลว่าศูนย์สนิท ศิษย์ส่ายหน้า

เสียงแว่วในหูไม่สามารถบั่นทอนกำลังใจของข้าพเจ้าได้ ข้าพเจ้าจึงรวบรวมลมปราณ ใช้ อ่อนต้านแข็ง คิดวนไปเวียนมา กลับมาที่ทางเลือกหนึ่ง.... คือ ช่วยตัวเอง ทีนี้แปลใหม่ว่าผู้บริโภคต้องช่วยกันเอง ถ้าพูดเป็นภาษาอังกฤษต้องออกเสียง ผู้บริโภคส์.........ส์ คือผู้บริโภคหลายๆคน ตอนนี้ท่านผู้อ่านหลายทานอาจกำลังขมวดคิ้วอยู่ว่าข้าพเจ้ากำลังเถียงข้าง ๆ คู ๆ หรือเปลา เปล่าเลยตอนนี้ข้าพเจ้ากระโดดลงไปอยู่ในคลองเลยแหละ

ความจริงแล้วน่าจะมีอีกหลายทางเลือก ม่ว่าจะเป็นโทรศัพท์หมายเลข 4 ตัว ต่าง ๆ ทางอินเตอร์เนต โทรโข่ง ดอทคอม ทางโทรทัศน์ วิทยุ หนังสือพิมพ์ หลายครั้งก็ได้ผลแก้ไขเป็นราย ๆ ไป แต่ไม่ได้แก้เป็นระบบหรือระดับกลไกอย่างยั่งยืน

ข้าพเจ้าจึงเสนอว่าขณะกำลังรอรัฐธรรมนูญปี 50 อยู่ ที่จะมีกฎหมายลูก พระราชบัญญัติองค์การอิสระผู้บริโภค เราลองมารวมพลังผู้บริโภคช่วยกันคิดว่าจะมีแนวทางเสมอหน่วยงานรัฐ หรือผู้ประกอบการที่อาจยังติดขัดไม่สามารถแก้ปัญหาสินค้า บริการ สัญญาที่เกี่ยวพันกับปัญหาผู้บริโภคได้อย่างเด็ดขาด เนื่องจากไม่มีระเบียบข้อบังคับ หรืออำนาจหน้าที่ไม่เพียงพอ

เครือข่ายผู้บริโภคจังหวัดสงขลาที่ขณะนี้ได้รวมกลุ่มองค์กรเบื้องต้น ได้แก่ กลุ่มผู้บริโภคเข้มแข็ง , กลุ่มพิทักษ์สิทธิคุ้มครองผู้บริโภคบ้านพรุ,ชมรมส่งเสริมและคุ้มครองผู้บริโภคสงขลา ,กลุ่มไทรงาม, กลุ่มอย.น้อยโซสนแหลมทอง และโครงการบริโภคเพื่อชีวิตสงขลา จึงจัดเวที สภาผู้บริโภค ครั้งที่ 2 ขึ้นในวันที่ 14 กรกฎาคม 2550 “เรื่องบิลค่าไฟ ใครกำหนด” ที่ ห้องพูนทรัพย์ โรงแรมไดอิชิ อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา พบกันเพื่อรวมกลุ่ม สร้างพลังผู้บริโภค สร้างทางเลือกสังคม


โดย นางชโลม เกตุจินดา // กลุ่มผู้บริโภคเข้มแข็ง จ.สงขลา เครือข่ายผู้บริโภคจังหวัดสงขลา